Niets leuker dan eens een klas vol studenten die het allemaal even niet meer weten. Die nerveus zijn omdat een eerste keuze “het niet was”  en een nieuwe maken ineens zo spannend voelt. Aantal van hen zijn in conflict met zichzelf. Ze willen ouders niet teleurstellen, ze willen dat papa trots op hen is, hen net zo slim en waardevol vindt als de intelligente zus/broer en willen eigenlijk wel kiezen wat hij het beste vindt, alleen is dat dan niet het volgen van hun eigen weg.

Kiezen op zich is al een dingetje. Sommige studenten hebben de overtuiging dat een keuze maken zeer definitief is; “Hoe weet ik het nu zeker en het inschrijven moet nu echt gebeuren hoor! ” Anderen weten het niet maar willen een opleiding die toekomst biedt, financiele zekerheid. Het kaartje dat rond gaat in de klas met daarop: “Wat maakt werk eigenlijk echt waardevol voor jou, als je salaris even niet meetelt” zorgt voor mooie inzichten.

Anderen weten het wel, maar geven hun liefde de voorkeur en kiezen daarom een andere opleiding want verplicht naar het buitenland gaan, breekt namelijk iemands hart…

Sommigen denken dat ze het goed doen op een snuffelstage, maar worden keihard afgewezen; social talk is toch belangrijk, al voel jij je er niet happy bij. Maar waar dan wel? En dan gun je iemand ineens een extra sterke succes ervaring…

En zo sta ik voor de klas. Trots, omdat ze zelf “Over de streep” willen doen. Trots omdat een van de meiden zichzelf laat zien via gitaarspel. Trots omdat ze de boodschap aan iedereen wil verkondigen;  “Je bent niet alleen. Al ken je mij niet, bel mij als je iemand nodig hebt. Niemand verdiend het om alleen te voelen..”.Prachtig! Trots omdat die student zijn droom heeft moeten opgeven en er werkelijk niks leukers meer is dan dat dat het was…tranen laat zien om daarna snel er weer spijt van te hebben; maar even gezien en gehoord te worden, was stiekem toch fijn. Die ervaring ben je toch weer rijker knul…Trots omdat hij zijn hart volgt en meester gaat worden, en wat voor een. Een waarvan de ogen stralen als je het daar over hebt. Wat fijn.

Elke ontwikkeling is dan prachtig. Soms aandoenlijk, hartbrekend en stoer.  En ik mag daar eventjes deel van uit maken. Maakt dat het juf-zijn niet gewoon fanstastisch!