Ik zie je wel…als je onder je mutsje gluurt naar de rest van de groep. Het is je eerste dag en eigenlijk wil je best iets zeggen maar net iets te spannend misschien…

En ik zie jou; veel te vertellen, stoere praat, laconiek achterover leunend, net te vaak op je telefoon, hard roepend dat je geen concentratie hebt…maar je doet het eigenlijk zo goed…zie jij jezelf?

Ik zie je wel, je irritatie. Iets wat gebeurd is en je niet wilt delen maar je gezicht, toon en gedrag zeggen al zo veel. Je duwt mensen van je weg, gekke acties met een bal maar na zoveel ellende in je kindertijd ben je een held dat je hier zit. Kijk eens door mijn ogen…

Ik zie jou ook, beetje vlak maar er gebeurt zoveel van binnen. Net aangeschoven in een nieuwe groep en braaf doe je mee. Ik zie je observeren, je mening speelt zich af bij je mond en in je ogen. Het is nog te vroeg om te zeggen wie je bent maar een blik tussen ons is er in ieder geval…

En ik zie jou, hoofdpijn, hart behoorlijk gebroken door een vorige schoolervaring, door een vorige schoolautoriteit. En nu ben je warm ontvangen en is er door je heen gekeken. Je vindt het best fijn, soms te lang durend maar het voelen dat er iemand voor je gaat vind je bijzonder. Je bloeit op zegt je moeder, opgelucht en soms wat verward. Want je vat ook zoveel persoonlijk op. Hoeft niet meer, je bent gezien.

En jij stille dame, ook op jou is mijn blik gericht. Je worstelt en bent ook zo plichtsgetrouw. Je hebt verdriet maar kunt het niet goed plaatsen. Het duurt al lang, dat stom gevoel…eigenlijk zou je moeten praten…en wat doe je je best met sport, in de les. Je hebt al weinig energie en staat er toch. Zie jij mijn trots?

En zo zie ik jou en jou en jou…ieder zijn proces, ieder zijn les. Kwetsbaar, krachtig, mooi. Gezien en gehoord voelen; dat is wat ik doe. En dat is de basis om vanuit te kunnen groeien. Neem de tijd, groei kalm maar gestaag en geniet van de wind.