Elk mens gaat een proces door in zijn leven. Welke levenslessen heb jij te leren? Tja, een heleboel en een belangijke is zelfcompassie; mild zijn voor jezelf. Want ik ben streng voor mijzelf. Heel streng volgens de huisarts, te streng volgens mij G (geliefde) en tijd om mijzelf vriendelijker te gaan benaderen.
Dus hierbij gelijk maar 10 meeeer dan goede redenen waarom ik zo af en toe heel veel medelijden met mijzelf mag hebben!
- Niks irritanter dan dat ik helemaal geinstalleerd zit op de bank, met deken, kop thee (nee, keer geen pakken koekjes, want ik ben zwaaaar op dieet) hond op mijn been, kinderen op bed, kaarsje aan (see the picture) en dan is de AFSTANDSBEDIENING WEG of valt 30x. Heel lullig voor mij.
- Ook heel sneu voor mijzelf is het feit dat je je zoooo verheugd op iets lekkers dat je op het boodschappenlijstje aan G hebt gezet, via de app, smorgens al om 06.30 want het kwam in eens in mij op en hij het vergeten is om mee te nemen…grrr
- Dat ik sinds ik mijn nieuwe oude auto heb er al tig keer wat mee gebeurt is, zo flauw en zo zielig voor mij. Want het was niet leuk.
- Dat op het moment dat je een belangrijke afspraak op je werk hebt je haar werkelijk een geheel eigen plan heeft en totaal niet die van mij wil volgen. Bah
- Over plannen gesproken; dat ik al 30x iets tegen mijn 2 zoons R en N zeg en zij nog altijd die kolere tablets belangrijker vinden (lees- ze horen echt niks net als ik ooit vroeger…achter de tv zittende en dit niet expres deed en wel ervoor op mijn kop kreeg en ik dit weet maar het mij even geen ruk kan schelen want ik voel mij zeeer onbelangrijk op dat moment) en nog steeds niets terugzeggen en ik uit grelligheid die dingen afpak en gelijk dodelijke blikken krijg…zielige mama
- Nog triester voor mij is dat ik als mama miljoen dingen voor iedereen moet onthouden en dan toch nog een van de schooltasjes niet mee naar school gekomen is en IK HELEMAAL weer naar huis moet rijden EN TERUG (ondertussen balen dat ik er zelf niet op gelet heb maar vooral mopperen dat R er zelf beter op had moeten letten…volgt u het nog?)
- Dat het zondag is en iedereen lui en ik de was aan het doen ben, veeg en vuilniszak wegbreng en nog veel meer. Dat zij niks doen en ik alles (dat stemmetje in mijn hoofd, terwijl ik zelf heb aangeboden het te doen maar niemand zegt: Och mam, schat, dat doe ik wel ff en je dat toch heel leuk had gevonden maar zelf weer s iets gecreeerd heb, zucht) Arme ik
- HEEL ZIELIG, dat als ik eindelijk een uurtje smorgens langer in bed wil liggen en dit kan! DIE ROTKAT GAAT BLEREN! En dit heel lang blijft doen, tot ik hem naar buiten breng en ik dus klaaaaarwakker ben!
- Dat ik hoop dat ik een stevige laptoptas heb gekocht waar laptop, snoer, oplader mobiel, mobiel, haarborstel, poedertje haar, deo, make up, map lesmateriaal, kentekenbewijs, portemonee (die hele grote) , flesje water (sinds ik op dieet ben tenminste) best een tijdje in gepropt kon worden en dan ineens NIET MEER en de rits stuk gaat en ik nog steeds met die rottas naar mijn werk ga terwijl ondertussen mijn sleutels tig keer eruit vallen en iedereen kan zien wat ik in mijn tas heb zitten, al zet ik m gauw in een hoekje. Heel sneu dat er geen stevige laptoptassen voor mij bestaan. Belachelijk eigenlijk…zielig voor mij als werknemer ook. Tssssssss!
- En tot slot dat ik nog wel tig dingen kan opnoemen die ervoor zorgen dat ik mijzelf best wel zielig kan vinden.
Maar ben wel een stap dichter bij zelfcompassie, liever voor je zijn. Niks fijner dat het namelijk iemand anders zijn schuld is, want ik ben toch veeeeel te leuk om zelf de schuldige te zijn!
(of slaat zelfcompassie dan plots om in narcisme 😉