IK BOKS !
Ik ben een bokser. Boksend door het leven. The Boxer….Kortom, (ok ook al heel wat keertjes overgeslagen, KABOEM! ) heb wel iets gevonden dat leuk is.
Dus ik zag iets voorbij komen op facebook. Boksen voor vrouwen. Aangezien ik jaaaren geleden fan was van Tai Bo (rembember Billy Blanks http://www.bing.com/videos/search?q=billy+blanks&view=detail&mid=DF2BF02AE398771B49F9DF2BF02AE398771B49F9&FORM=VIRE) en ik daar ook werkelijk goed is was en zelfs ooit wat illegaal lesjes in heb mogen geven, paste boksen natuurlijk als een maatpak!
Dacht ik….pffffff.
Ik liep heerlijk over de dijk, met hond en kinderen toen mijn mobieltje rinkelde. Of ik mij binnen een uur kon opgeven want de plekken waren bijna op (huh?!) Ik had gewoonweg iets aangeklikt van: “meer info willen hebben” , nou die kreeg ik. Ik moest snel beslissen…boksen, gezond, straks lijf in 8 weken, 8 cm eraf, lekker iets voor mijzelf, 2 keer in de week, GAAF! Dus daar stond ik binnen een uur, Mark achterlatende met open mond (wat in vredesnaam gaat ze NOU WEER DOEN?)
Maar ik was gemotiveerd, dat riep ik daar ook. “Ik was heel goed in Tai bo, dus dit ligt mij vast! ” (schaam schaam) en daar ging het los.
DE PLANK! SQUAT! BUMBLINGS? (of hoe het ook heet) Rennen, springen en nog een keer en nog een keer en nog een keer. (nee die plank lag niet lekker, er zat een pensje tussen, EN MAAR VASTHOUDEN! AAH) Na 20! minuten Warming up was ik al dood. Mijn longen op ontploffen, hees en flesje water al leeg. Klotsend gingen we naar schaduwboksen, knie-tik spelletjes (ja, snel ben ik dan wel weer) en steeds in wisselende tweetallen…eh..HALLO, ik ben over! (want al die meisjes hebben natuurlijk een vriendinnetje mee…)
Half hijgend, rode kop, bezweet en half struikelend van kramp mochten dan eindelijk de bokshandschoenen aan (man o man wat meuren die dingen en de rode binnenvoering blijft afdrukken op mijn armen geven en dan loop ik dus 3 dagen met grote rode rechthoekige vlakken op mijn armen, heel vreemd) Maar ik voelde mij THE BOMM! Daar stond ik, dikste buik, billen en blossen zo groot als de maan, op beide wangen. Maar ook de fanatiekste! (enne…ken je Monica Seles nog…nou IK KREUN NOG HARDER, HEEL UUR LANG EN ZONDER SCHAAMTE< heerlijk en het mocht ook van de trainer 😉 Dus rammen (hoeft niet steeds zo hard hoor, ook techniek oefenen…hoe zo?! Ik wil rammen en knallen en gaan! Hoofd leeg en alles eruit, JA! Dus steeds verkeerd been voor, knietjes die al zeer doen, zal mij worst zijn! Das ook niet waar, want ik wil natuurlijk ook nog de beste zijn, lastig als je steeds in de knoei zit met de volgordes, maar ik moet en zal het snappen! ) En dan nog 10 minuten…nog even…
Nog even PLANK, SQUATS, RENNEN, SPRINGEN, PLANK OPZIJ (AAAH) TIKKEN, O-P-D-R-U-K-K-E-N!! Maar ik ging, vocht en overwon! Nog sneller, nog sterker en nog meer dood kon eigenlijk niet. Maar met een voldaan gevoel, nog een fles water en strompelend naar de trap (die ik nog moest afdalen) kwam ik trots bij mijn auto. En na 6 minuten klooien om met trillende vingers die sleutel in dat gat te stoppen kon ik zitten…..en ik zat….heeeeel lang! Op naar huis, douchen en slapen. Wat was dit te gek! En spierpijn? Nee, echt niet. Volgende dag liep ik als een kievit, stoer en sterk…de dag daarna…laten we daar maar niet over hebben!